Pasieka wędrowna pozwala dotrzeć z pszczołami na okres kwitnienia, przywożąc pasiekę i ustawiając ją w pobliżu uprawy; pozwala to poważnie zwiększyć plony dzięki zapyleniu roślin uprawnych przez pszczoły i zebrać niewykorzystany nektar oraz pyłek.

Nowoczesne metody prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej stawiają pszczelarstwo w coraz trudniejszej sytuacji. W ostatnich latach obserwuje się znaczne zmniejszenie powierzchni lasów, które nie tak dawno były głównym źródłem pożytków, a monokultury leśne często nie mają podszycia – krzewów i runa – podstawowych dostarczycieli nektaru. Oczyszczanie zboża siewnego oraz stosowanie zabiegów chemicznych powodują, że łany zbóż pozbawione są miododajnych chwastów, przy czym środki chemiczne bywają przyczyną zatruć, szczególnie gdy są niewłaściwie używane.

Specjalizacja w uprawie roślin i nasadzeń leśnych powoduje zasadnicze zmiany w występowaniu pożytków. Obecnie nie ma prawie żadnej ciągłości kwitnienia roślin – jest ono skoncentrowane przede wszystkim w okresie wiosennym, i to przez niewiele dni. Po zakończeniu kwitnienia obserwuje się zwykle okresy całkiem bezpożytkowe, które przy gospodarce nieumiejętnej i nie dostosowanej do warunków mogą prowadzić do głodu w pasiekach. W związku z tym coraz większa liczba pszczelarzy zniechęca się do prowadzenia pasiek, coraz mniej jest pni pszczelich, a zatem mniej miodu i innych produktów pasiecznych jest dostarczanych na rynek.

Ten stan powoduje to, że w Polsce są tereny pozbawione pszczół, mimo że na tych obszarach stosuje się masowe wysiewy roślin wymagających zapylenia. Nie zawsze daje się na nich postawić pasiekę stacjonarną. Jednak na okres kwitnienia można dotrzeć z pszczołami, przywożąc pasiekę i ustawiając ją w pobliżu uprawy; pozwala to poważnie zwiększyć plony dzięki zapyleniu roślin uprawnych przez pszczoły i zebrać niewykorzystany nektar oraz pyłek. Jest to zatem pole do popisu dla pszczelarzy prowadzących pasieki wędrowne.

Duża różnorodność wynika z przewożenia uli w różne miejsca, tam gdzie akurat kwitnie dany kwiat, z którego pozyskuje się miód. Kwitną one oczywiście w różnym czasie. Początkowym pożytkiem jest dla nas miód rzepakowy a końcowym miód gryczany i wrzosowy. Pomiędzy tymi pożytkami korzystamy także z kwitnienia akacji, lip, mniszka, a wszystkie miody, które nie są gatunkowe (czyli nie jest to czysta akacja etc) to miód wielokwiatowy.

Miód pozyskiwany w lesie, czyli mieszanka spadzi, lipy, malin, głogu i innych leśnych roślin to miód leśny (leśny wielokwiat). Ilość miodów gatunkowych zależy od tego ile pól, miejsc uda nam się znaleźć dla pszczół.

 

Drogi Użytkowniku,

Mamy nadzieję, że wiedza zawarta w tym artykule jest pomocna i inspirująca. Zapraszamy Cię do przetestowania e-booka:
„Poradnik Pszczelarski”

Link do książki w wersji elektronicznej (e-book PDF) dostępny jest do pobrania poniżej. Raz jeszcze gorąco zachęcamy Państwa do skorzystania z kursu pszczelarskiego.