Mleczko pszczele jest to produkt pszczeli, o którym wiele mówi się i pisze w Polsce i na świecie od kilkudziesięciu lat. W latach sześćdziesiątych XX wieku uważane było za niemal cudowny lek, rewelacyjny eliksir młodości. Dziś sława ta nieco już przeminęła, lecz nadal uważany jest za cenną odżywkę i znakomity lek.

Mleczko pszczele jest wydzieliną gruczołów gardzielowych, młodych pszczół robotnic. Jest to kremowo-biała substancja o galaretowatej konsystencji, kwaskowatym smaku i ostrym zapachu. W rodzinie pszczelej służy ono do żywienia młodych larw robotnic i trutni przez pierwsze trzy dni ich rozwoju. Mleczko jest jedynym pożywieniem matki pszczelej, która otrzymuje go przez cały okres rozwoju larwalnego, a także potem przez całe życie. Mleczko podawane larwie matecznej ma bogatszy skład od tego, które otrzymują larwy robotnic. Głównie chodzi tu o zwiększoną zawartość hormonów płciowych. Ten właśnie skład chemiczny powoduje, że z normalnego jaja, w krótszym okresie wylęga się matka obdarzona zdolnością bardzo szybkiej przemiany materii, ogromnej produkcji jaj, długowiecznością i większymi rozmiarami ciała. Dla lepszego zobrazowania tych cech warto uzmysłowić sobie, że ta „supersamica” potrafi składać w ciągu doby do 3000 jaj, które ważą dwa razy więcej niż sama matka oraz, że mimo tak wielkiego wysiłku matka żyje wielokrotnie dłużej niż pszczoła robotnica.

Skład chemiczny:

Mleczko pszczele zawiera średnio 65% wody i 35% suchej masy, na którą składa się średnio 15% białek, 12% węglowodanów, 3% substancji tłuszczowych oraz 1,2% związków mineralnych. Ponadto w mleczku znajdujemy do 5% kwasów organicznych, całą gamę witamin oraz hormonów, w tym hormony płciowe: estradiol, progesteron i testosteron. Ok. 3% składu mleczka pozostało jeszcze nie rozpoznane.

Pozyskiwanie mleczka pszczelego polega na doprowadzeniu do założenia przez rodzinę pszczelą jak największej liczny mateczników, czyli specjalnych, dużych komórek plastra, w których rozwijają się matki. W matecznikach tych pszczoły karmicielki gromadzą zapasy mleczka dla rozwijających się larw, a gdy jest go już dostatecznie dużo, pszczelarz wydobywa go i poddaje procesowi konserwacji. 1 gram mleczka pszczelego uzyskuje się średnio z 5 mateczników. Produkcja mleczka od jednej rodziny może więc wynosić zaledwie kilkadziesiąt gramów w sezonie.

Mleczko pszczele jest bardzo nietrwałe, dlatego zaraz po odbiorze musi być zakonserwowane. W lodówce, w temp. 2-3°C może być przechowywane przez kilka tygodni, zamrożone przez kilka miesięcy. Zawsze jednak należy chronić je przed światłem. Najlepszym sposobem konserwacji mleczka jest liofilizacja, czyli suszenie w próżni. Do użytku domowego mleczko można konserwować przez mieszanie go z miodem. Jako najkorzystniejszy uważany jest 2 procentowy dodatek mleczka do miodu. Taka mieszanka zachowuje swoją wartość przez 1 rok w temperaturze pokojowej.
Mleczko w stanie świeżym rzadko bywa przedmiotem obrotu detalicznego. Najczęściej wykorzystujemy obecnie preparaty zawierające mleczko pszczele wyprodukowane przez zakłady farmaceutyczne.

Działanie lecznicze mleczka pszczelego:

Badania medyczne wskazują na działanie regulujące mleczka pszczelego w procesach przemiany materii i jego właściwości regenerujące, odnawiające tkanki. Bezsprzeczne jest także silne, bakteriobójcze działanie i wpływ na wzrost odporności organizmu. Stwierdzono także korzystny wpływ mleczka na układ nerwowy. Mleczko pomaga w leczeniu miażdżycy tętnic wieńcowych serca i naczyń krwionośnych (choroba Buergera). Używane jest z dobrym skutkiem, jako lek pomocniczy przy leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, stanach zapalnych wątroby, woreczka żółciowego i trzustki. Bardzo pomaga w leczeniu cukrzycy. Korzystne działa także w leczeniu astmy, stanów zapalnych oskrzeli i gruźlicy płuc. Mleczko wykorzystywane bywa z powodzeniem w leczeniu chorób krwi u dzieci i niemowląt, a nawet w chorobach nerwowych i psychicznych.

Największe zastosowanie, jak się zdaje, znajduje mleczko pszczele w geriatrii, czyli leczeniu schorzeń wieku starczego. Poprawia ono krążenie mózgowe, wpływa na poprawę sprawności umysłowej oraz sprawności słuchu i wzroku. Reguluje czynności układu krwionośnego i pokarmowego osób starszych.

Mleczko pszczele bywa wreszcie stosowane podobnie jak kit pszczeli do leczenia trudno gojących się uszkodzeń skóry (ran, oparzeń, odleżyn, owrzodzeń, liszajów), a także w stanach zapalnych błon śluzowych. Mleczko świeże lub liofilizowane zażywa się podjęzykowo, gdyż w zatknięciu z sokami żołądkowymi ulegają rozkładowi niektóre jego składniki. Mleczko z miodem zażywamy doustnie. Profilaktycznie i przy lżejszych schorzeniach zażywać należy 35-100 mg mleczka dziennie. W leczeniu cięższych chorób sposób leczenia oraz dawki uzgadniać należy z lekarzem. Mleczko przyjmujemy zawsze na 0.5-1 godz. przed jedzeniem. W wypadku schorzeń przewlekłych kuracje powinny być prowadzone 2 razy w roku i trwać po 2 miesiące.

 

Drogi Użytkowniku,

Mamy nadzieję, że wiedza zawarta w tym artykule jest pomocna i inspirująca. Zapraszamy Cię do przetestowania e-booka:
„Poradnik Pszczelarski”

Link do książki w wersji elektronicznej (e-book PDF) dostępny jest do pobrania poniżej. Raz jeszcze gorąco zachęcamy Państwa do skorzystania z kursu pszczelarskiego.